Free Fruits for All | Buah Percuma untuk Semua | 人人共享免费水果 | அனைவருக்கும் இலவச பழங்கள்

Artikel ini dalam Empat Bahasa. Skrol ke bawah untuk membaca versi Inggeris, Mandarin dan Tamil

This article is available in four languages. Scroll down to read the English, Mandarin, and Tamil versions.

本文提供四种语言版本。请向下滚动阅读英文、中文和泰米尔文版本。

இந்தக் கட்டுரை நான்கு மொழிகளில் உள்ளது. ஆங்கிலம், மண்டரின் மற்றும் தமிழ் பதிப்புகளைப் படிக்க கீழே ஸ்க்ரோல் செய்யவும்.

Beberapa bulan lalu, Pengarah Lanskap Majlis Perbandaran Selayang (MPS), Tuan Mokhtar Affandi telah menanam anak-anak pokok buah-buahan di taman senaman kawasan perumahan kami.

        Ilham ini lahir daripada rasa syukur atas limpahan hujan dan cahaya matahari yang kita nikmati. Namun, mengapa kita masih perlu mengeksport buah-buahan ke luar negara?

        Ketika bersenam di taman, saya terfikir: “Mengapa tidak kita tanam pokok-pokok berbuah di sepanjang jalan? Biar masyarakat umum, termasuk pelancong, dapat menikmati buah-buahan segar sambil bersiar-siar.”

        Cadangan ini mendapat perhatian Tuan Mokhtar, lalu sebanyak 20–25 anak pokok ditanam. Saya berharap, jika panjang umur, dapat merasa buahnya kelak.

        Di hadapan rumah saya, kami juga menanam dua pokok betik jenis Hawaii sebelum pandemik COVID-19. Dalam masa setahun, kami menikmati buahnya yang amat manis. Sejak itu, saya mula menggalakkan orang ramai menanam betik di halaman rumah masing-masing. Jika ada tanah, tanamlah—asalkan tidak mencacatkan keindahan lanskap.

Sudah Berbuah!

        Betapa gembiranya saya apabila Tuan Roslan, ketua pengawal keselamatan, memaklumkan bahawa pokok-pokok tersebut telah mula berbuah!

        Saya segera ke sana—tinggal satu buah sahaja! Yang lain sudah dinikmati oleh mereka yang tahu pokok-pokok itu telah berbuah. Puji Tuhan.

        Apabila Tuan Roslan menyatakan ada yang bertanya, “Boleh ke petik buah?” Saya jawab, “Buah ini untuk orang ramai, kecuali jika mahu dijual!”

        Sesiapa yang bersenam di kawasan itu boleh memetik dan menikmati buah-buahan tersebut—rezeki daripada Tuhan Yang Maha Pemurah.

        Bayangkan jika setiap taman menanam pokok yang sama, kita akan hasilkan buah yang melimpah. Siapa lagi mahu membeli? Petik dan makan sahaja. Biarlah petani menjual hasil mereka ke Singapura untuk pendapatan yang lebih tinggi.

        Saya juga mencadangkan kepada beberapa pihak berkuasa tempatan agar menanam pokok nangka yang sederhana saiznya—bukan yang menjulang tinggi dan berusia puluhan tahun. Pokok besar bukan sahaja berbahaya, malah sukar untuk melihat buahnya.

        Jika ditanam berhampiran kawasan berkelah, buah nangka boleh dinikmati oleh para pengunjung.

        Jangan bimbang tentang burung. Saya pernah bertanya kepada seorang pakar hortikultur. Beliau bertanya semula, “Sepanjang sejam kita di sini, ada nampak burung?”

        Jawapan saya: “Tiada!”

        Beliau menjelaskan: “Orang bandar kurang faham tentang tabiat burung. Burung hanya makan buah yang terlalu masak. Jika kita petik sebelum terlalu masak, burung tidak akan datang.”

        Benar kata beliau. Saya memilih rumah saya kerana suka mendengar kicauan burung setiap pagi. Apa salahnya burung hidup bersama manusia? Kita yang mengambil tanah hutan—sumber makanan mereka.

        Saya berharap penulisan ini dapat merangsang Kerajaan Madani di bawah pimpinan YAB Datuk Seri Anwar Ibrahim untuk menanam pokok-pokok buah yang bermanfaat untuk semua, termasuk mereka yang tidur di tepi jalan di ibu kota Kuala Lumpur.

        Tiada siapa perlu mati kelaparan jika ekonomi kita berasaskan produktiviti tinggi dan kekayaan sumber alam yang tersedia.

        Saya juga berharap semua ruang awam—termasuk kuil, tokong, masjid, gereja dan bangunan kerajaan yang mempunyai tanah—akan menanam pokok buah-buahan serta menyediakan laman untuk kucing dan anjing jinak bagi mengurangkan tekanan kerja. Ini demi kesejahteraan mental seluruh masyarakat.

BANYAK LAGI TEMPAT YANG ADA TANAH DAN BOLEH DITANAM POKOK BUAH-BUAHAN:

• Sekokah
• Dewan orang ramai 
• Kawasan sekeliling balai polis, bomba, klinik kesihatan dan sebagainya 
• Sepanjang pejalan kaki untuk menggalakkan orang ramai berjalan kaki sambil memetik buah yang boleh dimakan terus
• Di keliling kondo
• Tanah kosong dekat kampus universiti

Cadangan lain:
Saya mula belajar sendiri kaedah cantum tunas (grafting) sewaktu di bangku sekolah lagi. 

Ini amat mudah dan boleh diajar kepada anak-anak murid. Pihak PBT boleh membeli anak-anak pokok ini dari sekolah-sekolah serta memberi peluang untuk anak-anak belajar mencari rezeki hasil penjagaan anak-anak pokok yang dicantum tunas. 

Mereka juga boleh belajar membina kesabaran mereka menjaga anak-anak pokok yang dicantum. Walaupun saya tidak mempunyai 'greenfinger', saya harap kita akan dapat melahirkan generasi masa depan yang lebih produktif. 

Pihak PBT juga dapat dibekalkan dengan BANYAK anak-anak pokok hasil cantuman anak-anak ini, serta mereka yang menghasilkan anak-anak pokok ini dapat mengenali pokok-pokok buah hasil usaha mereka. 

IN ENGLISH: 

Just a few months ago, the Director of Landscaping at the Selayang Municipal Council (MPS), Mr Mokhtar Affandi, planted young fruit trees in our neighbourhood exercise park.

        This idea was born out of gratitude to God for the abundant rain and sunshine we receive. But why, despite this, do we export so many fruits abroad?

        The inspiration struck while I was exercising in the park. I messaged several leaders: “Why don’t we plant fruit-bearing trees along our streets? Let the public—including tourists—enjoy these fruits as they stroll through our neighbourhoods.”

        Tuan Mokhtar responded positively, and 20–25 saplings were planted. One day, if I’m still around, I hope to taste their fruits.

        In front of my house, we also have two Hawaiian papaya trees planted before the COVID pandemic. Within a year, we enjoyed their sweet harvest. Since then, I’ve encouraged others to plant papayas in front of their homes. If you have soil, just plant—so long as it doesn’t disrupt the landscape’s beauty.

Fruiting Begins!

        I was overjoyed when Mr Roslan, the head of security, told me the saplings had begun to bear fruit!

        I rushed over—only one fruit remained! It’s heartening that others have already benefited from the harvest.

        When Roslan said someone asked, “Can we pick the fruits?” I replied, “Yes—for everyone, except those who intend to sell them!”

        Anyone exercising nearby is welcome to pick and enjoy these fruits—gifts from the Almighty.

        If every park planted the same fruit trees, we’d have an abundance. Who would need to buy fruit anymore? Just pick and eat. Let farmers export their produce to Singapore for better income.

        I have also proposed to several local authorities to plant jackfruit trees—not the towering ones that grow for decades, but manageable varieties. Large trees can be hazardous, and often don’t bear fruit visibly.

        If planted near picnic areas, jackfruits could be enjoyed by visitors too.

        Don’t worry about birds. I once asked a horticulturalist, and he replied, “In the hour we’ve been here, have you seen any birds?”

        My answer: “No!”

        He explained: “Urban dwellers often misunderstand birds. They only eat overly ripe fruit. If you harvest before that stage, birds won’t come.”

        He was right. I chose my home because I love hearing birds in the morning. What harm is there in birds living alongside humans? We’ve taken their forested food sources.

        I hope this message inspires the Madani government under Datuk Seri Anwar Ibrahim to plant useful fruit trees for everyone—including those sleeping on the streets of Kuala Lumpur.

        No one should go hungry if our economy is built on high productivity and the wealth of our natural resources.

        I also hope all public spaces—including temples, mosques, churches, and government buildings with land—will plant fruit trees and create gentle cat/dog zones to ease work-related stress. This is for everyone’s mental wellbeing.

THERE ARE MANY MORE PLACES WITH LAND THAT CAN BE USED TO PLANT FRUIT TREES:

• Schools
• Community halls
• Surrounding areas of police stations, fire stations, health clinics, and similar facilities
• Along pedestrian walkways to encourage walking while picking fruits that can be eaten directly
• Around condominiums
• Vacant land near university campuses

Additional suggestion: 

I began learning grafting techniques on my own while still in school. It is very simple and can be taught to students. Local councils (PBT) can purchase these saplings from schools and offer students the opportunity to earn income by caring for grafted fruit trees. They can also learn patience through nurturing these grafted saplings. Although I don’t have a ‘green thumb’, I hope we can raise a more productive future generation. Local councils can also be supplied with MANY saplings produced by these students, and those who grow them will be able to recognise the fruit trees born of their own efforts.

简体中文

        就在几个月前，士拉央市议会（MPS）景观主任莫克塔·阿凡迪先生在我们的社区健身公园种下了果树幼苗。

        这个灵感源于我们对上天赐予充足雨水和阳光的感恩。但为何我们却将大量水果出口国外？

        我在公园锻炼时萌生此念，并向几位领导发信息：“为何不在街道旁种植可结果的树？让民众和游客在散步时也能享用这些果实。

        莫克塔先生认真看待此建议，种下了约20至25棵树苗。若我仍在世，希望能尝到它们的果实。

        我家门前也有两棵在疫情前种下的夏威夷木瓜树。一年内，我们享用了甜美的果实。从那时起，我鼓励大家在家门前种木瓜。只要不影响景观美观，有土地就种吧。

开始结果！

        当保安主管罗斯兰告诉我树苗开始结果时，我欣喜万分！

        我立刻前往，只剩一个果实！其他果实已被人享用，令人欣慰。

        有人问 ：“可以摘吗？”我回答：“当然可以，只要不是为了出售。”

        在附近锻炼的人都可采摘这些果实——这是全能上帝的恩赐。

        若每个公园都种同样的果树，我们将收获丰盛。谁还需要购买水果？直接采摘享用吧。让农民将水果出口新加坡，赚取更高收入。

        我也建议地方政府种植适中的菠萝蜜树，而非高大危险的老树。太大不仅危险，也难见果实。

        若种在野餐区，游客也能享用菠萝蜜。

        别担心鸟类。我曾问一位园艺师，他反问我：“我们在这一个小时里看到鸟了吗？”

        我答：“没有。”

        他解释：“城市人不了解鸟类。它们只吃过熟的果实。若提前采摘，鸟儿不会来。”

        他说得对。我选择现在的住所，是因为清晨能听见鸟鸣。人与鸟共生有何不可？我们已夺走它们的森林食源。

        我希望这篇文章能激励由安华领导的马达尼政府种植有益果树，惠及所有人，包括在吉隆坡街头露宿者。

        若我们的经济建立在高生产力和丰富资源之上，无人会挨饿。

        我也希望所有公共场所——包括庙宇、清真寺、教堂及政府建筑——若有土地，应种植果树，并设立温和的猫狗区，缓解工作压力。这是为了全民的心理健康。

还有许多地方拥有土地，可以种植果树：

• 学校

• 社区礼堂

• 警察局、消防局、诊所等周边区域

• 沿着人行道，鼓励人们步行并采摘可直接食用的水果

• 公寓周围

• 大学校园附近的空地

其他建议： 我在学生时代就开始自学嫁接技术。 这非常简单，可以教导学生学习。地方政府（PBT）可以向学校购买这些树苗，并给予学生机会，通过照顾嫁接树苗来学习谋生技能。 他们也可以在照料树苗的过程中培养耐心。虽然我没有“绿色手指”，但我希望我们能培育出更具生产力的下一代。 地方政府也可以获得大量由学生嫁接培育的树苗，而这些学生也能认识到自己努力成果所结出的果树。

தமிழ்

        சில மாதங்களுக்கு முன், செலாயாங் நகராட்சி மன்றத்தின் (MPS) தோட்டக்கலை இயக்குநர் திரு மொக்தார் அஃபாண்டி எங்கள் உடற்பயிற்சி பூங்காவில் பழமரக் கன்றுகளை நடினார்.

        இந்த யோசனை, கடவுளின் அருளால் கிடைக்கும் மழையும் வெயிலும் நன்றி உணர்விலிருந்து வந்தது. ஆனால் ஏன் நாம் பல பழங்களை வெளிநாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்கிறோம்?

        இந்த எண்ணம் எனக்கு உடற்பயிற்சி செய்யும் போது வந்தது. நான் சில தலைவர்களுக்கு செய்தி அனுப்பினேன்: “நாம் ஏன் தெருக்களில் பழமரங்களை நடக்கக் கூடாது? மக்கள் மற்றும் சுற்றுலாப் பயணிகள் நடக்கும்போது பழங்களை சுவைக்கலாம்.”

        திரு மொக்தார் இந்த யோசனையை கவனித்து, 20–25 கன்றுகளை நட்டார். ஒருநாள், நான் வாழ்ந்திருந்தால், அவற்றின் பழங்களை சுவைக்க விரும்புகிறேன்.

        என் வீட்டின் முன்பும், COVID-19 முன்னர் நட்ட இரண்டு ஹவாய் பப்பாளி மரங்கள் உள்ளன. ஒரு வருடத்தில், இனிமையான பழங்களை சுவைத்தோம். அதன்பிறகு, மக்கள் பப்பாளி மரங்களை வீட்டின் முன் நட வேண்டும் என ஊக்குவிக்கத் தொடங்கினேன். நிலம் இருந்தால், அழகுக்கு இடையூறாக இல்லாமல் நட்டுவிடுங்கள்.

பழம் கொடுக்க ஆரம்பித்தது!

        பாதுகாப்பு தலைவர் திரு ரோஸ்லான், மரங்கள் பழம் கொடுக்கத் தொடங்கியதாகச் சொன்னபோது, எனக்கு மகிழ்ச்சி ஏற்பட்டது!

        நான் உடனே சென்றேன்—ஒரு பழம் மட்டுமே இருந்தது! மற்ற பழங்கள் ஏற்கனவே மக்களுக்கு பயனளித்துள்ளன என்பது மகிழ்ச்சியாக உள்ளது.

        ரோஸ்லான் ஒருவர் கேட்டதாகச் சொன்னார்: “பழங்களை பறிக்கலாமா?” நான் பதிலளித்தேன்: “பிறர் சாப்பிடுவதற்காக பறிக்கலாம், ஆனால் விற்பனைக்காக அல்ல!”

       அங்கு உடற்பயிற்சி செய்யும் யாரும் இந்த பழங்களை பறித்து சாப்பிடலாம்—இவை இறைவனின் அருளாகும்.

        ஒவ்வொரு பூங்காவிலும் இதே மரங்கள் நட்டால், நிறைய பழங்கள் கிடைக்கும். யாரும் பழம் வாங்க வேண்டியதில்லை. பறித்து சாப்பிடுங்கள். விவசாயிகள் சிங்கப்பூருக்கு பழங்களை ஏற்றுமதி செய்து அதிக வருமானம் பெறட்டும்.

        நான் சில உள்ளாட்சி அதிகாரிகளிடம் பெரிய நார்த்தங்காய் மரங்களை—not மிகப் பெரியவை—நட வேண்டும் என பரிந்துரைத்தேன். மிகப் பெரிய மரங்கள் ஆபத்தானவை, மேலும் பழம் எங்கே?

        பிக்னிக் இடங்களில் நட்டால், பயணிகள் நார்த்தங்காய்களை சாப்பிடலாம்.

        பறவைகள் வரும் என பயப்பட வேண்டாம். ஒரு தோட்டக்கலை நிபுணரிடம் கேட்டேன். அவர் என்னைத் திரும்பக் கேட்டார்: “நாம் ஒரு மணி நேரம் இங்கு இருக்கும்போது பறவைகள் எதையாவது பார்த்தீர்களா?”

        நான் சொன்னேன்: “இல்லை!”

        அவர் விளக்கினார்: “நகர மக்கள் பறவைகளைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை. அவை மிக

பழமரங்களை நடக்கக்கூடிய நிலம் உள்ள இடங்கள் இன்னும் பல உள்ளன:

• பள்ளிகள்

• பொதுமக்கள் கூடங்கள்

• காவல் நிலையம், தீயணைப்பு நிலையம், சுகாதார மையம் போன்றவற்றின் சுற்றுப்புறங்கள்

• நடைபாதைகளின் sepanjang பகுதியில், மக்கள் நடக்கும்போது நேரடியாக சாப்பிடக்கூடிய பழங்களை பறிக்க ஊக்குவிக்க

• குடியிருப்பு வளாகங்கள் சுற்றிலும்

• பல்கலைக்கழக வளாகங்களின் அருகிலுள்ள காலி நிலங்கள்

மற்ற பரிந்துரை: நான் பள்ளியில் இருந்தபோதே தானாகவே தாவர இணைப்பு (grafting) முறையை கற்றுக்கொண்டேன். இது மிகவும் எளிதானது மற்றும் மாணவர்களுக்கு கற்றுக் கொடுக்கலாம். உள்ளாட்சி அமைப்புகள் (PBT) பள்ளிகளில் இருந்து இம்மரக் கன்றுகளை வாங்கி, மாணவர்களுக்கு அவற்றை பராமரித்து வருமானம் ஈட்டும் வாய்ப்பை வழங்கலாம். இம்மரங்களை பராமரிப்பதன் மூலம் அவர்கள் பொறுமையை வளர்த்துக்கொள்ளலாம். எனக்கு 'பசுமை விரல்கள்' இல்லாவிட்டாலும், எதிர்காலத்தில் அதிக உற்பத்தி திறன் கொண்ட தலைமுறையை உருவாக்குவோம் என நம்புகிறேன். PBT-க்களுக்கு மாணவர்கள் உருவாக்கிய grafted மரக் கன்றுகள் ஏராளமாக வழங்கப்படலாம், மேலும் அவற்றை உருவாக்கிய மாணவர்கள் தங்கள் முயற்சியின் விளைவாக உருவான பழமரங்களை அடையாளம் காணலாம்.